R-r

Nie myśl tyle, bo w głowie zagnieżdżą się motyle Niepoważnie, a przecież nie jest strasznie. Tragicznie, acz pomyśl, że obscenicznie. Śmiesznie, bowiem pragniesz grzesznie. Jasno, jednakże w głowie za ciasno. Wyśmienicie, kiedy w locie się żenicie. Futurystycznie, lecz bardzo sarkastycznie. Pragmatycznie, tylko trochę metafizycznie. Ja już tak dalej nie mogę, myślami jestem w okopach wojennych, a może pora na to, żeby zakończyć życie.

Poszedłem do kina. W kinie oczywiście nie byłem, ale przecież to nie ma żadnego znaczenia, bowiem mogłem być. Nie ma tłumaczenia, po prostu nie byłem, czy to jest tak ważne? Skądże, przecież kiedyś poszedłem do kina, czy nie wystarczy? W sumie, po co mam łazić do kina i wąchać śmierdzący popkorn oraz patrzeć na towarzyszki i towarzyszy wpierdalających śmierdzącą kukurydzę i siorbających jakiś napój gazowany. Zmieszane kino z żarciem dla zwierząt na niewygodnych i twardych fotelach przy nudnym seansie. Nie obejrzałem groteskowej sceny o treści zmieszanego kału z moczem o wartości śniegu sprzed pięciu lat. Zabili go i uciekł, potem się zesrał i pojechał albo poszedł, wypił kawowe siki, a następnie powiedział coś, jakieś farmazony. Kino to owszem jakiś element współczesnej kultury. Może nie jestem kulturalny, ale przecież nie zależy mi na tym, bowiem nie w tym rzecz. Zacofany, nie twierdzę, że taki nowoczesny, aczkolwiek wisi mi to, co kto myśli. Jestem taki, być może jestem zacofany albo...